.... स्वप्न...

.... स्वप्न ....




स्वप्न ..... स्वक़्प्न कशी असतात ... म्हणजे सगळ्यांसाठी वेगवेगळी असतात .... पण प्रत्येक जन त्याला कश्या बरोबर तरी compare  करतो .... माझ्या काही मित्राना विचारला तर त्यांनी सांगितलं ... "Dreams are those which can never turn into reality" ... Dreams are Uncontrolled" .... "Dreams can sometimes turn into reality" .... "Dreams is is the our place of having whatever we want..."


.... स्वप्न ....


स्वप्न आकाशातल्या काळ्या ढगांसारखी असतात ....
जसे आकाशात काळे ढग दाटून आले कि पाऊस पडतो ....
कोरड्या डोळ्यांत स्वप्न दाटून आली कि ...
डोळ्यातून पाण्याच्या धारा वाहू लागातात ....


स्वप्न समुद्र किनार्यावर बांधलेल्या .....
वाळूच्या बंगाल्यांसारखी असतात ....
कितीही सुंदर असली तरी ...
पाण्याची एक लाट त्यांना पुन्हा ..... 
वाळूत लपउन टाकते .... 


स्वप्न "प्रेम प्रकरणा" सारखी असतात ....
हसवतात .... रडवतात .....
दिवस रात्र जागवतात ....
भरपूर वेळा तुटतात  .... 
पण थोडं दुख संपला कि ......
पुन्हा डोळ्यांसमोर नव्याने उभी असतात ....


स्वप्न break  fail झालेल्या cars सारखी असतात .... 
अगदी Uncontrolled  .....
कितीही ताकत लाऊन breaks  लावले तरी नाही थांबत ....
आणि शेवटी कुठल्यातरी दिवाळाला आदळूनच थांबतात ...


स्वप्न "Adobe  Photoshop " सारखी असतात ....
कुणालाही कुठे हि थांबू देतात ...
कोणाही सोबत राहू देतात ....
पण workload  असताना open  केला तर ....
System  hang  करतात ....


स्वप्न प्रश्ना सारखी असतात ....
Unanswered  ....
Unknown  ....
always  new .....
पण बर्याच वेळा त्यांचे answers  same  असतात ... 


स्वप्न पाण्या सारखी असतात ....
तहान भागउ  सकतात ....
त्यात भिजउ शकतात ....
तरंगउ शकतात ....
पण पोहत पोहत किनारा गाठायला ....
भरपूर मेहनत करून घेतात ....


स्वप्न आपल्या जुन्या मित्रां सारखी असतात ...
जेव्हा भेटू तेव्हा ... एकदम छान feel  करून देतात ....
कितीही tenssion  असला तरी ....
त्यांच्या सोबत असताना .....
life  अगदी smooth  असल्यासारखी feeling  देतात ....

A letter to my heart…..

A letter to my heart…..

Dear Heart,

Thank you for always being with me …. thank you you never stop beating for me & you make no demands …. But these days I think you have increased your demands and expectations for the other people. I have always listen to you …. trust what you say… n followed you,… but every time I do so I drop myself in trouble. So I have decided that now onwards I’ll just listen to what my brain says & not what you want. 

I agree that I found happiness on your shown path but that path always has many troubles, it breaks many relationships …. & you always left me alone in troubles… and finally my brain has to take care of the situations, you & me too … And this time brain has decided never listen to you.

Now coming to the point I think you are again trying to fall in love. I have already strictly warned you don’t go for such things again & again … coz … you know the final result better…. and other thing my dear heart … why she?… think again yaar …. coz you know better that brain is not going to listen you this time …. Brain always follows the reality…. & in reality … even you know very well … that I’m not the eligible person for her…. She deserves much more yaar… And why you are expressing yourself so louder? … When she’ll know that all these things I’m doing are just for her …. You might not know what will be her reactions … but brain knows that very well. He have already stopped you from letting her know these in any way … but anyhow you always control eyes & make them say what you feel.

I know that you are very strong and you can handle every situation as you have handled all previous break-ups. Though brain don’t want to take risk this time… & even I think he is right. This is a good decision for me and as well for you too.

I don’t know I should listen to whom? … I am sandwiched between you and brain. And this time I think brain is right.  And even my stars are not with me … so I’m not willing to take risk this time… at least in her case. I know it’s difficult to pretend that you don’t love some one … if you really do…. but I want you to try this to… coz this will be very difficult for me to handle if you broke yousrself  this time.

I don’t know how you have kept silent for the long time since I’m writing this letter. Please yaar heart, think of me this time and take your next decisions.

Always because of you,

******

....गोष्ट एका राजकन्येची ....

                                               ....गोष्ट एका राजकन्येची ....

         Blog वर मी आत्तापर्यंत नेहमी कविताच लिहित आलो ...एवढ्या कविता लिहून मला तर कवी असल्यासारखंच वाटायला लागलंय ... :) ... आजकाल मी तर बोलता बोलता पण कविता करायला बघतो ... प्रत्येक वाक्याच्या शेवटी rhyming words जोडून लावतो ... :D म्हणूनच मला आज एक गोष्ट लिहावाशी वाटते ... "गोष्ट एका राजकन्येची "....  गोष्ट लिहायचा हा माझा पहिलाच प्रयत्न आहे .... तेव्हा आधीच सांगून ठेवतो ... चूकभूल माफी ... आणि काही चांगलं वाईट असेल तर कृपया comment करा .... :)

          एका छोट्याशा गावात एक राजा राज्य करीत होता. त्याला राणी, राजपुत्र आणि दोन राजकन्या होत्या. पण सगळ्यात छोटी जी राजकन्या होती ती त्यांच्या घरात सगळ्यात लाडकी होती. ती अगदी साधी राहाणारी, थोडीशी खोडकर पण भरपूर हुशार आणि मेहनती होती. ती त्या राज्यात देखील सगळ्यांची लाडकी होती. तिच्या भरपूर मैत्रिणी देखील होत्या तिथे.

           एकदा राजाला वाटलं कि आपल्या या छोट्याश्या राजकन्येने भरपूर मोठी योद्धा व्हावं. आपल्या राज्कुमारासोबातच तिने देखील आपल्या राज्याचा विस्तार करावा.... वगैरे, वगैरे... जे सगळ्याच आई वडिलांना आपल्या मुलांबद्दल वाटतं ते त्यांना देखील वाटत होतं. त्यासाठी त्यांनी त्या राजकन्येला लढाई चं शिक्षण घ्याला राज्याबाहेर ... दुसर्या राज्यात पाठवायचं ठरवलं. राजकन्येने हि त्यासाठी होकार दिला.

           वेगळे राज्य, नवीन मित्रा मैत्रिणी ... पण आई बाबांपासून दूर ... त्यामुळे ती थोडी अस्वस्थ होती पण पण तिच्यात लढाई शिकण्याची, बाबांचा स्वप्न पूर्ण करण्याची जिद्द होती, म्हणून आपल्या आवडी-निवडी, आपला comfort या सर्वांशी compromise करून ती तिथे होती. 

           अचानक एके दिवशी तिथे तिचा अपघात झाला. बर्याच जखमा झाल्या तिला, बराच रक्त पण वाहून गेला होतं तिचं. त्यासाठी तिला बराच काल आराम घ्यावा लागणार होता. म्हणून तिला पुन्हा तिच्या राज्यात पाठवलं. आता आपल्या बाबांचा स्वप्नं कसं पूर्ण करायचं? मी ते पूर्ण करू शकेन कि नाही याच विचारांत ती असायची. आपण त्यांच स्वप्न पूर्ण नाही करू शकणार या विचाराने तिने एकदा आत्महत्येचा देखील प्रयत्न केला होतं. पण नंतर तिने स्वताला सावरलं. प्पुर्वी पेक्षा जास्त मेहनत घेण्याचा निर्णय तिने घेतला.

          काही दिवसांच्या विश्रांती नंतर ती पुन्हा शिक्षणासाठी त्या दुसर्या राज्यात गेली. तिथले तिचे सर्व जुने मित्र मैत्रिणी तिच्या पेक्षा भरपूर पुढे गेले होते. ते सर्व लढाईत तरबेज झाले होते. ते सर्व तिचे friends तिला विसरून गेले होते. ते तिचे friends राहिले नवथे. तेव्हाच त्या राजकन्ये ने ठरवलं कि मित्र मैत्रिणी काही नसतात, कोणीच नसतात ते आपले.... आपण एकटेच असतो. आपली लढाई ची हत्यारेच आपले खरे मित्र असतात. तेव्हा पासून तिने स्वताला त्या शिक्षणात हरउन बसली. पण असा बोलतात ना कि मन मोकळं करायला कोणीतरी लागतंच .. म्हणूनच तिची तिथे एका दुसर्या राजकन्ये बरोबर मैत्री झाली. ती तिची अगदी खास मैत्रीण बनली. अगदी जवळचीच. काही दिवसांत त्या राज्यातल्या एका साधारण व्यापार्या बरोबर तिची ओळख झाली ... काही दिवसांत चांगली मैत्री देखील झाली.

        राजकन्या लढाईत भरपूर हुशार झाली. अगदी निष्णात योद्धा झाली. लढाई चं शिक्षण संपून ती परत तिच्या राज्यात गेली. तिथे राजा ला तिच्या भावाला मदत करू लागली. त्यांनी भरपूर राज्या जिंकली. आणि अचानक एकदा तिची मैत्रीण तिच्या समोर येऊन थबकली. तिने तिच्या नवीन जिंकलेल्या राज्यावर हल्ला केला. राजकन्या तिच्या समोर नाही जिंकू शकली. तिची तिच्या सोबत लढाईची इचा सुद्धा नवती आणि स्वताचा सैन्य देखील तिने परत मागे बोलावून घेतले. तिने हार मान्य केली. तिने राजाला सांगून ते सर्व राज्य तिला देण्यास भाग पाडलं. आणि त्यांची मैत्री देखील तिथेच संपली.

        राजकन्या या धक्याने अगदी कोलमडून पडली. मनापासून अगदी तुटून गेली होती. तिला अगदी एकट पडल्यासारखा वाटू लागलं होतं. त्यामुळे तिने या सगळ्या लढाई वगैरे मधून थोडासा वेगळा होऊन काही काळ आराम करण्याचा निर्णय घेतला. अश्या परिस्थितीत तिला पुन्हा तिचा तो जुना व्यापारी मित्र भेटला. तोच एक आपला आधार असल्यासारखा राजकन्येला वाटू लागलं. ती नकळतच त्याच्या प्रेमात पडली. तिने त्या व्यापार्याला तसं सांगितलं. तो व्य्पारीदेखील तिला नाही म्हणू शकत  नवथा. कारण तिच्या अश्या परिस्थितीत तो तिला एकट सोडू शकत नवथा. म्हणून त्याने तिचं प्रेम मान्य केलं. दोघे कधी कधी भेटू लागले, आणि तो व्यापारीदेखील तिच्या प्रेमात पडत गेला. पण एक व्यापारी आणि एक राजकन्या दोघे एकत्र येणं जवळ जवळ अशक्यच आहे हे दोघेही ओळखून होते. मग राजकन्येने ठरवलं कि ती तिच्या बाबांचा स्वप्न पूर्ण करणार, त्यांच गेलेला राज्या परत मिळवणार... आणि मग त्यांची परवानगी मिळून घेणार. तेव्हा कोणीही त्यांना एकत्र येण्यापासून नाही अडवू शकत. आणि त्यासाठी त्यांनी तोपर्यंत वेगळं होण्याचा निर्णय घेतला, पण दोघांमध्ये पत्र व्यवाहार चालू ठेवण्याचा निर्णय त्यांनी घेतला.आणि दोघे वेगळे झाले.

         बराच काळ लोटला. राजकन्येने तिच्या भावासोबत आणि वडिलांसोबत बरीच राज्य जिंकली. व्यापारीही दरम्यान बराच फामोउस झाला होता. बराच श्रीमंत झाला होता. तो नेहमीच राजकन्येला पत्र पाठवायचा. पण कधी राजकन्येचा उत्तर नाही आलं त्याला. राजकन्या बरीच व्यस्त असेल. तिने कधी पत्र वाचल्यावर, तिला वेळ मिळाल्यावर नक्कीच पत्र पाठवेल याच विश्वासाने तो पत्र पाठवतच राहिला. 

       एके दिवशी तो व्यापारी एका नवीन राज्यात व्यापार सुरु करण्यास गेला. तिथल्या राजाने त्याला आमंत्रण दिले होते. तो राजाच्या दरबारात गेला. यापाराच्या संदर्भात बोलणे झाल्यावर राजाने व्यापार्याला आपल्या राजमहालात भोजनासाठी आमंत्रण दिले. ते आमंत्रण स्वीकारून व्यापारी राजाच्या राजमहालात भोजनाला गेला. तिथे राजाने व्यापार्याची ओळख त्याची राणीबरोबर करून दिली. ती राणी म्हणजे तीच होती .... तीच ती व्यापार्याबरोबर प्रेम करणारी ती राजकन्या. व्यापारी समजून गेला होता. राजकन्येचा सोडन जाणं, त्याच्या पात्रांना उत्तर न देणं. त्याच्या डोळ्यांत अश्रू दाटून आले. भोजनानंतर तो त्या राज्यातून निघून गेला. 

       त्याला भरपूर वाईट वाटत होतं. राजकन्येच त्याला प्रेमात पाडणं आणि नंतर त्याला सोडून जाणं त्याला सहन नाही झालं. तो त्याच विचारांत होता. समुद्रामार्गे एका जहाजातून प्रवास करत होता. त्याच वेळी वादळ आलं. व्यापार्याच जहाज त्या वादळात अडकलं आणि समुद्रात बुडून गेलं. व्यापारी त्यात नाही वाचू शकला... तो संपला...

           आणि या सोबतच बाकी सगळ्या story's सारखी या story ची देखील Happy Ending झाली. 

  आता तुम्ही म्हणाल कि happy ending कशी..?? हि गोष्ट कोणाची आहे??? त्या राजाकान्येचीच ना!! मग तो व्यापारी नाही राहिला म्हणजे तिच्या life मधला तो chapter संपलाच ना.... म्हणजे आता तिला उगीचची त्या व्यापार्याची येणारी पत्र नाही .... फुकटच त्याचं tension नाही ना... मग तिच्या साठी "Happy Ending"च ना... :D

 

.... शेवटी भेटलं .....

.... शेवटी भेटलं .....

College मध्ये गेलो,

रात्रं-दिवस जागलो,

अभ्यास केला,

डिग्री मिळवली,

शेवटी हाती आली ..... बेकारी ......

ती आवडली,

तिलासुद्धा मी आवडलो,

प्रेम केलं,

फोन वर बोललो,

भरपूर फिरलो ,

ती सोडून गेली,

शेवटी राहिली ..... उदासी ....

job मिळवला,

लग्न केलं,

बाप झालो,

आजोबा झालो,

शेवटी भेटलं ....... म्हातारपण .....

रस्त्यात चालताना बरेच लोक भेटले,

त्यांना सगळ्यांसारखे आम्हीही "मित्र" म्हटले,

रस्ते बदलले,

मित्र बदलले,

मी रस्त्यात थांबलो,

मित्र विसरले,

शेवटी भेटला ..... एकटेपणा ....

हे केलं,

ते केलं,

सगळं केलं,

ह्यांचं .... त्यांचं ... सगळ्यांचं ऐकलं,

करता करता .... आयुष्य गेलं,

मरण आलं.....

शेवटी भेटलं........ !!!!!

..... या जगात सगळ्यांनाच .....

 ..... या जगात सगळ्यांनाच .....

या जगात सगळ्यांनाच हवं ते भेटत नसतं ....

आणि तरीही न भेटनार्या गोष्टींमागे मन का धावत असतं ?...

कधी जमिनीवर तर...

कधी उंच ढगांतच compromise करावं लागतं .... 

इथे सर्वच जण स्वताच्या धुंदीत असतात ....

शब्द बरेचसे अड़कुन पडलेत ...

मनाच्या कोपर्यात ....

पण त्याना मोकळं करायाला ...

मित्र कुठेच नसतात ....

आकांशा सगळ्यांच्याच ...

भरपूर मोठ्या असतात ... 

त्यांना पूर्ण करायला इथे सगळेच

दुसर्यांचा वापर करतात ...

पण आपल्या मदतीसाठी इथे क्वचितच ...

लोक आपल्याला भेटतात ...

स्वप्न पहायला रात्रीची झोप कमी पड़ते ...

त्यांना पूर्ण करायला दिवस भरची मेहनत कमी पड़ते ...

होतात स्वप्न पूर्ण तेव्हा ....

... जेव्हा ज्यांच्या बरोबर पाहिली

त्यांची कमी जाणवते ....

सगळ्यांनाच होतं प्रेम जगात ...

त्याची इथे काही कमी नाही ...

पण ज्यांच्या कडून असते अपेक्षा प्रेमाची ...

त्यांच्या कडून ते प्रत्येकाला भेटतच असं नाही ...

स्वप्नात आकाशातले तारे हातात दिसतात ...

पण reality मध्ये ... दिवसाच्या उजेडात ...

डोळ्यांसमोर अंधार दाटतो ...

आणि रात्रीचा चंद्र सुद्धा आगीच्या गोळ्यासारखा भासतो ...

होय ... सगळ्यांच्या म्हनण्याप्रमाने ...

वेळ नक्कीच सगळं normal करेल ...

पण गेलेल्या वेळेला Rewind मध्ये जावून ...

कोणी कसं change करेल???  

..... काहीतरी करायचं राहिलं ......

..... काहीतरी करायचं राहिलं ......




जन्मलो तेव्हा रडत होतो.... मग हसायला लागलो ,
रेंगाळता रेंगाळता चालता आलं ,... मग उभा राहून धावायलाही लागलो ...

ग म भ न गिरवलं ... मग A B C D रखडली ...
दोनात चार मिळवले ... आणि त्यातून तीन वजा सुद्धा केले ...

जसा मोठा झालो तसे numbers सुद्धा मोठे झाले ,
+ आणि - बरोबर *, / आणि नंतर derivation, integration सुद्धा आले ...

पाढे रटले तेवढ्यात वर्ग मग... घन आले ...
गणित काय कमी होतं म्हणून अजुन विषय वाढवले ...

आधी O2, CO2, .... H2O मग ...
पूर्ण Periodic Table सुद्धा राटावे लागले ...

HCl ने कपड्यांना होल्स पाडले ,
Ammonia ( NH3) च्या वासाने डोके भीन भिनले ...

कांद्याच्या पातिने डोळ्यात पाणी आणले ,
अमिबा चे चित्र इतके सोपे होते की बंद डोळ्यांनी देखिल ते काढता आले ...

शिवाजी महाराजांनी शाहिस्तेखानाची बोटे कापली ,
1857 च्या उठावानंतर भारतात स्वातंत्र्य संग्रामाची लाट पसरली ...

माणसाची उत्क्रांती कशी झाली? चीन मधे क्रांति कोणी केली ?
World War केव्हा केव्हा झाले? हिटलर ला कोणी व कसे मारले?

गांधी, नेहरू, टिळक, आंबेडकर, वल्लभभाई पटेल...
हे सगळे सुद्धा इतिहासात येउन गेले ...

भारताचे कायदे आणि घटना , नेहमीच पेपरात 10 मार्क्स ला आल्या,
माणसाचे मुलभुत हक्क आणि गरजा , नागरिक शास्त्रात धडा दुसरा पान नंबर सतरा ...

भूगोलात वाळवंट, पठार ... दगड मात्यांचे वेगवेगळे प्रकार ,
विषुवृत्ताच्या पट्यात ऊन , तर अंटार्टिका मधे ठंडी फार ...

नैऋत्य मानसून वारे कशामुळे वाहतात ?
आफ्रिकेच्या जंगलात कुठले वन्यजीव आढ़ळतात ?

पृथ्वी वर 71 टक्के पाणी आणि 29 टक्के जमिन आहे ...
असं आहे, तर माणूस चंद्रावर जाण्यापेक्षा पाण्यात रहायला का शिकत नाही ?

Faraday's, Norton's, Ohm's आणि Coulomb's Laws झाले ...
Einstein च्या current ने नेहमीच shock दिले ...

KVL, KCL circuits मधे टाकुन voltages काढले ...
Y, Z, H, आणि Laplace Transforms सुद्धा काढले ...

Acceleration, velocity, force, friction, truss, strain आणि stress वगैरे वगैरे ...
काढता काढता calculator चे सेल्स सुद्धा संपले ...

आत्तापर्यंत केलेले numbers फ़क्त Decimal होते म्हणून कदाचित ...
Binary, Octal आणि Hexadecimal मधे तेच numbers वेगवेगळे दाखवले ...

BJT, FET, JFET च्या fabrication steps पाहिल्या आणि circuits सुद्धा बनवले ...
8085, 8086 पासून ते मग micro controller चे सुद्धा programs केले ...

C, C++, java, Oracle.... SQL ...या सुद्धा Languages होत्या ...
कोणत्या Radar साठी कोणती आणि Broadcasting साठी Antenna कोणत्या होत्या?

Call splitting पासून Inter cell, intra cell, hard, soft handoffs सुद्धा झाले ...
Call Transfer पासून satellite phones चे सगळे concepts आणि working principle समजुन घेतले ....

त्यांनी आधी digital communication मग networking शिकवलं ,
नंतर secure communication साठी Securities ला सुद्धा syllabus मधे टाकलं ...

सगळे म्हटले तेच कर जे पुस्तकात लिहलय ,
मी ही तेच कल जे सगळ्यांनी केलय ...

या सगळ्यात कुठेतरी काहीतरी करायचं राहून गेलय ,
सगळ्यांच ऐकलं ... पण या सगळ्यांत मनाचं ऐकायाच राहून गेलय ...

सगळ्यांच ऐकण्यात आयुष्य जायला नको ...
म्हणून आता मनाचं ऐकायचं ठरवलय ...

इकडच्या या "Narrow Minded" गल्ल्या संपतच नाहित ...
म्हणून मग आता वेगळ्याच रस्त्याने जायचं ठरवलं ...






कोणी साथ दिली की त्यांच्या बरोबर ...
किंवा एकट्यानेच लढ़ायचं ठरवलय ...

.... कोणीच कोणाचं नसतं ! .....

....... कोणीच कोणाचं नसतं ! ......



या जगात कोणीच कोणाचं नसतं ,
जे काही आहे ते तुझं नी माझं ,
या सगळ्यात आपल असं काही नसतं ...

ज्याचा कही Use होतो तो मित्र ,
आणि ज्यामुळे Problem होतो तो शत्रु असतो ,
Financial Condition चांगली असेल की मग शत्रु देखिलच लवकरच मित्र बनतो...

कोणी तुझी काळजी नाही करत ,
कोणी तुझ्या दुखातही नाही रडत ,
कोणाच्याही डोळ्यांतुन पाण्याचा थेंबही नाही पडत ...

कोणी तुझी वाट नाही पाहत ,
तुझ्यासाठी कोणी नाही थांबत ,
तुझ्यापेक्षा त्यांना Time चीच Value जास्त असते ....

कोणीच तुझी आठवण नाही काढणार ,
तू हे जग सोडून गेलास तरी २ -३ दिवसांत ,
इथे प्रत्येकाची Life .... "Back to Normal " असणार ...

विनाकारण कोणी तुला साधा SMS सुद्धा नाही करणार ,
पण जर त्यांना तुझी गरजच पडली तर ,
तुला Call करून भेटायला सुद्धा येणार ...

म्हणुनच तुही सगळ्यां सारखा Selfish व्हायला शिकून घे ,
फक्त कामापुराताच Talk-Time वापरायला शिकून घे ,
म्हणजे कदाचित तुही त्यांच्या सारखा Successful होशील ...

Actually सगळेच Selfish नसतील तसे ,
आपणच कुठेतरी चुकत असणार ,
कारण आपण त्यांच्या बद्दल ज़रा जास्तच " Expectations " ठेवत असणार ...

........यालाच जगणं अस म्हणायच ?.........

..यालाच जगणं अस म्हणायच ?..



दुखाच्या उन्हात घाम गाळायचा ,
रात्री दुखाच्या अंधारातच रडायचे ,
त्यातच एखादी सुखाच्या थंड वार्याची झुळूक आली
की तिचा फक्त गारवा मनात साठून ठेवायचा ,
पुन्हा दुखाच्या गारव्याने मनाला थंड वाटुन घ्यायच....
यालाच जगणं अस म्हणायच ???

एखाद स्वप्न बघायचं ,
ते पूर्ण करायला धड्पड़ायचं ,
अशातच स्वप्न तुटल की थोड्स रडायच ,
आणि पुन्हा नविन स्वप्ना मागे धवायाच ,
यालाच जगण अस म्हणायच ???

कोणाच्या तरी प्रेमात पडायच ,
लपून छ्पून भेटायच ,
एकाने रुसायच ... दुसर्याने हसवायच ,
कुठल्यातरी Miss Understanding मुळे वेगळं व्हायच ,
मनात त्याचीच आठवण ठेउन पुन्हा दुसर्या प्रेमाच्या शोधात लागायच ,
यालाच जगण अस म्हणायच ???

लहान असताना आई वडीलांसाठी शिकायच ,
शाळेच्या शेवटी चांगल College भेटावा म्हणुन शिकायच ,
नंतर चांगल Future , Job , Life Partner भेटायला शिकायच ,
लग्ना नंतरही Family साठी , Promotion साठी शिकायच ,
त्यातच आपल्या आणि इतरांच्या अनुभवातून सुद्धा शिकायच ,
यालाच जगण अस म्हणायच ???

हसायच ....., रुसायच .....,
रागवायच ....., रडायच ........,
काही वेळाने सगळं विसरून पुन्हा हसायचं ,
यालाच जगण अस म्हणायच ???

...... जीवन .........

...... जीवन .........



जीवन कसं असतं ?
जगण्या पेक्शा मरणं सोप असतं ...

स्वप्नान मागे धवायाच असतं ,
पण नेहमी च्या ट्रेन ला मातृ सोडायच नसतं ...

मनातल्या मनात रडायच असतं ,
पण चेहर्या वर मातृ स्मितहास्य दाखावावं लागतं ...

आपल्याबरोबर चे सगळेच भरपूर पुढे गेलेले दीस्तात ,
पण आपणच मागे का? याबद्दल अनेक प्रश्न पडतात...

कधी कधी आयुष्य एकाच क्षणात संपतं ,
तर कधी एक क्षण जीवनभर संपतच नाही असं वाटतं ...

जीवन आपलच असतं ,
पण आपण इतरांसाठी का जगतो ते ठाऊक नसतं ...

मरणं आपल्या हातात नसतं असे लोक म्हणतात ,
मग जगनं तरी कुठे आपल्या हातात असतं याचा विचार करायला ते विसरतात ...

............. आयुष्य ............

 .............  आयुष्य  ............

आयुष्य कुठल्या वळनावर आलय...
कुठल्याही गोष्टीचा हट्ट करायेचे वे आता गेलय....
तर स्वताहून एखादी गोष्ट करायेचे वय अजुन यायचेय...


विचारांचा आपसात भांडन चाललेय
इछा आकंशांचा दशक्रिया विधि उराकतोय
स्वप्नांचा तेवढा उजेड दिसतोय
पण डोळ्यात पान्यापलिकडे अंधारच दाटलाय


हातावरच्या रेशान्मधे Future उज्वल दिसतेय
पण जन्मापासून रेशा त्याच हातांवर आहेत
मग अजुन Future कुठे बदलतेय...


आता सगळयाकडुन होताहेत हशा
रस्त्याकडेच्या आम्ब्याच्या झाड़ासारखी झालिय दशा ...
जो येतो तो दगड मारून जातो
आणि दगडात फळ नाही पडला तर जाता जाता दोन शिव्या देखिल देऊन जातो


आयुष्य कुठल्या वळनावर आलय ,
आयुष्य असच संपून चाललेय ,
पण आजुन जगायचे राहून गेलय ......